Ramaklesplein

Place des Ramacles ontleent zijn naam aan een geschiedenis die teruggaat tot in de middeleeuwen en de 19e eeuw, van de tijd van de heerlijkheden tot de hoogtijdagen van de wijnbouw.

In het verleden was Aubière verdeeld in twee heerlijkheden, de ene behoorde toe aan de graven van Auvergne en de andere aan de bisschop. De omheining van het dorpsfort, die in het kadaster wordt vermeld, omvatte het kasteel en de kerk. De overblijfselen zijn nog steeds zichtbaar: aan het einde van de rue Voltaire (Ramacles poort), place des Ramacles (grachten), place du Roudet (muur), en een zeer merkwaardige doorgang bekend als het “mangat” die aansluit op de rue Voltaire via impasse Beauvert.

De Ramacles waren eigendom van de landsheer en vormden een uitgestrekte natte esplanade beplant met wilgen, elzen en populieren, tussen de vestingmuren en de rivier de Artière. Eens per jaar gaf de baron van Aubière de mensen van Aubière toestemming om te “remaille”, dat wil zeggen alle wilgen- of elzentakken te maaien. Uit “Remaille” ontstond remacle(s) en vervolgens ramacles, vandaar de place des Ramacles.

De huizen, die tegen de wallen aan de noordkant van de Place des Ramacles waren gebouwd, hadden geen toegang tot het plein. Aan het begin van de 19e eeuw openden de wijnboeren hun huizen aan de zuidkant door verschillende trapbruggen te bouwen, zodat ze directer toegang hadden tot hun vaten en kelders. Deze werden gebouwd zonder gemeentelijke toestemming, over de reikwijdte van de beek die langs de muren liep en werd gebruikt als wasplaats. Via een gerechtelijke procedure verkregen de eigenaars in 1819 het recht om deze bruggen te onderhouden, “op voorwaarde dat de stenen van de wasplaatsen voor openbaar gebruik worden gehouden en dat het gebruik ervan te allen tijde wordt toegestaan en vergemakkelijkt door gemakkelijke toegangswegen”. Later kregen ze de naam “ramaclés”. Vandaag de dag zijn er nog maar vier ramaclés over.

Er is een herdenkingsfontein: de Fontein van de Vriendschap (1969), ter herinnering aan het verblijf van de Amerikanen van het 55e artillerieregiment in de stad in 1918 (beeldhouwers: Fernand Auteroche en René Fontanel).