Kerk Saint-Pardoux

In de middeleeuwen had Blanzat twee kerken en een dorpsfort. Vandaag de dag is de enige overgebleven kerk Saint-Pardoux, gebouwd in de 18e eeuw.

In de middeleeuwen stonden er in Blanzat twee kerken: Saint-Pardoux, dat in 1165 werd opgenomen tussen de bijgebouwen van Saint-Alyre, en Saint-Vincent, waarvan de vroegste vermelding dateert uit 1250. De kerk Saint-Pardoux grenst aan het oude kasteel, dat nu verwoest is maar nog steeds herinnerd wordt in de "rue du château". De kerk bevond zich binnen het dorpsfort met het kerkhof en gebouwen die de voormalige priorij of de woning van de heer zouden kunnen zijn geweest. Deze versterkte wijk, die zichtbaar is in het kadaster van 1831, wordt gekenmerkt door een vierhoekige plattegrond geflankeerd door twee torens, waarvan er vandaag nog maar één over is in de rue de la République.

In 1755 besloten de inwoners een nieuwe kerk te bouwen, maar het project werd pas in 1763 voltooid. De kerk werd vervolgens in de 19e eeuw uitgebreid met zijkapellen (1860). In 1899 diende Jules Painchaux, architect van de Eglise des Baigneurs (Sacré-Coeur) in Royat, een ontwerp in voor een neoromaanse gevel en klokkentoren, dat in 1900 werd afgewezen ten gunste van het ontwerp van Barthélémy Sauzet. Het koor van de kerk is naar het noorden gericht en grenst aan de westkant aan de pastorie die in 1867 werd gebouwd. De huidige klokkentoren dateert uit 1902.

In de kerk hangt een 19e-eeuwse kopie van een schilderij van Correggio (circa 1489-1534): De Maagd en het Kind met de Heilige Hiëronymus en de Heilige Maria Magdalena. Het schilderij werd aan de kerk geschonken door Benoit-Edmond Pyrent de la Prade (geboren in Clermont op 27 mei 1820, overleden in 1901), een baron uit het Tweede Keizerrijk en lokaal politicus die eigenaar was van het Château de la Prade in Cébazat, waar hij burgemeester was van 1879 tot 1882. Hij was een actief lid van de diocesane commissie en voorzitter van een aantal liefdadigheidsinstellingen en schonk de kathedraal een schilderij met de afbeelding van de Verdrijving van Christus.