De klokkentoren

De klokkentoren, die op de monumentenlijst staat, stamt uit een oud dorpsfort dat in de 14e eeuw werd gebouwd.

Het dorp Cébazat is een dorpsfort dat in de 14e eeuw werd gebouwd door de plaatselijke bewoners om zich te beschermen tegen aanvallen van wegvervoerders tijdens de Honderdjarige Oorlog. De vestingwerken rond het dorp werden oorspronkelijk verdedigd door vier torens: de Dhermentoren, de Dulac Toren, de Martres Toren (of Peyrerme Toren) en de Toren van de Heer. Drie poorten gaven toegang tot de stad: de poort Martres, de poort bekend als "sous la ville" en de poort Farges. De klokkentoren, het belfort van de stad, is de voormalige poort van Farges en een van de weinige overblijfselen van de stadsmuur. De toren dateert uit de tweede helft van de 15e eeuw.

In 1754 werd de Porte des Farges sterk genoeg bevonden om er de stadsklok in onder te brengen. Het onderste deel van de middeleeuwse poort werd bewaard en de bovenste delen werden herbouwd. De nieuwe poort werd gemodelleerd naar die van Gerzat, zoals gespecificeerd in het oorspronkelijke bestek van architect Fournier.

Het belfort heeft een rechthoekige plattegrond met een halfronde gewelfde doorgang. Het leien dak is bedekt met een smeedijzeren lantaarn met daarin een klok uit de kerk van Saint-Étienne. Een windwijzer in de vorm van een haan en een bliksemafleider bekronen de toren. De klokkentoren bepaalt het tempo van het leven in Cébazaires dankzij het mechanisme, dat in 1899 werd gebouwd door de klokkenmaker Auguste Roure uit Clermont-Ferrand. De gevels, daken en lantaarn staan sinds 1982 op de monumentenlijst.

Het Metropole heeft verschillende andere voorbeelden van klokkentorens in Cournon-d'Auvergne, Pont-du-Château en Gerzat.