De abdij Saint-Pierre en haar kloostergebouwen

De kerk Saint-Pierre was de zetel van een machtige vrouwelijke benedictijnenabdij die in de 7e eeuw werd gesticht. De Romaanse kerk werd aan het einde van de 11e eeuw gebouwd. Sommige kloostergebouwen zijn bewaard gebleven.

Het oude dorp Beaumont is gebouwd rond een benedictijnenabdij waar nonnen uit de hogere klassen van de aristocratie van de Auvergne woonden. De abdij lijkt te zijn gesticht aan het einde van de 7e eeuw. In de oude stad bezat de abdij twee naburige kerken: Saint-Pierre en Notre-Dame de la Rivière.

Saint-Pierre werd tussen 1060 en 1090 in romaanse stijl gebouwd en is opgetrokken uit arkose en vulkanische steen. Het gebouw heeft een Latijns kruisplan met een overhangend dwarsschip en een halfronde apsis geflankeerd door twee zijkapellen. De kerk is volledig gewelfd: tongewelf, half tongewelf en cul-de-four. Voor de overkapping van het dwarsschip werd de atypische oplossing van een dwarsgewelf verkozen boven die van een koepel.

In het noorden vormt de kerk de vierde vleugel van de kloostergebouwen, georganiseerd in een U-vorm rond een kloostergang. Het huidige Sint-Benoîtplein volgt de indeling van deze ruimte, waarvan de oudste delen dateren uit de 12e eeuw. De kloostergalerij, aan de noordkant, diende voor de refter, de ziekenzaal, de kapittelzaal of de vergaderzaal van de zusters en de stookruimte. Sommige overblijfselen van de kloostergalerijen zijn nog duidelijk zichtbaar: bogen, zuilen en gebeeldhouwde kapitelen.

Ten tijde van de Franse Revolutie werd de gemeenschap opgeheven en werden de kloostergebouwen verkocht als nationaal bezit, waarna ze grote veranderingen ondergingen. De binnenplaats van het klooster werd ontsloten door een straat in het westen en een doorgang in het oosten. De bogen werden geblokkeerd en gedeeltelijk vernield. De kerk en de resten van het klooster staan sinds 1926 en 1927 op de monumentenlijst.