Wijnbouwershuis in Beaumont

Het wijnbouwershuis getuigt van een ooit welvarende activiteit in Beaumont en op alle hellingen van de Limagne: de wijnbouw. Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw weerspiegelde het het economische en sociale succes van de wijnbouwer.

Het wijnbouwershuis getuigt van een welvarende activiteit in Beaumont en op alle hellingen van Limagne van de middeleeuwen tot de 19e eeuw: wijnbouw. Documenten uit de 14e tot 18e eeuw getuigen van het belang ervan in Beaumont. In 1545 had de abdij Saint-Pierre tien grote vaten in haar kelders en in 1792 bezat de abdij 15 hectare wijngaarden. In 1831 besloegen de wijngaarden van Beaumont 263 hectare met 3910 percelen. Na een bloeiperiode werden de wijngaarden van Beaumont tussen 1890 en 1895 volledig verwoest door druifluis.

In het gebied zijn twee soorten wijnbouwershuizen te vinden in 19 gemeenten van de metropool. De eerste is de traditionele wijnbouwerswoning in het stadscentrum. Dit strak gebouwde huis heeft een combinatie van woon- en werkvertrekken, met een ondergrondse kelder voor de opslag van de wijn, een kuip voor het persen en gisten van de wijn op de begane grond, een enkele kamer die wordt gebruikt als woonvertrek op de eerste verdieping, toegankelijk via een buitentrap, en een zolder onder het dak.

Het tweede type huis ontwikkelde zich in de tweede helft van de 19e eeuw, op het hoogtepunt van de wijnbouw. Ze waren nu imposanter en voegden meestal een extra woonlaag toe. Ze maken gebruik van Volvic-steen voor raam- en deuromlijstingen, lijsten, kroonlijsten en quoins, en hebben balkons met ijzeren of gietijzeren leuningen. Ze worden ook geassocieerd met binnenplaatsen en technische gebouwen, wat wijst op een zekere "professionalisering" van de gebouwen, gericht op de exclusieve en belangrijke productie van wijn.